آموزش سخنرانی و احترام به مخاطبان
آموزش سخنرانی و احترام به مخاطبان
مخاطبان وقتی به سخنان ما گوش می دهند که یک ارتباط احساسی بین ما و آنها وجود داشته باشد. برای ایجاد این پل احساسی نیاز به رفاقت و صمیمیت زیاد نیست، بلکه احترام به مخاطبان باعث میشود که این احساس در آنها شکل بگیرد.
بی احترامی به مخاطب نشانه ی ضعف ارتباطی و از شخصیت منفی سخنران منشأ می شود. سخنرانی که اعتقاد دارد عاقل تر از مخاطبان است و آنها را پست می پندارد، وارد بازی روانی شده است به نامِ “من خوبم، تو بد هستی”
این سخنران احساس منفی به مخاطبین خود میدهد و مدتی بعد شاهد حضور کمرنگ مخاطبین در سخنرانی های خود خواهد بود. سخنران مؤدب، جذاب و دوستداشتنی به نظر میرسد و همین امر باعث جذب مخاطبین بیشتر میشود. آرامش و ادب سخنران باعث میشود تا پیام او سوگیری منفی نداشته باشد.
زمانی که سخنران در زمان سخنرانی گستاخی به خرج دهد، تمرکز مخاطبین را به سمت رفتارهای بیادبانه خود سوق میدهد و این امر باعث میگردد که مخاطبین از محتوای سخنرانی وی غافل شوند و در برابر سخنران موضع منفی بگیرند.
رعایت نکردن ادب نشان از بیقراری سخنران در سخنرانی دارد و این بیقراری به مخاطبین نیز سرایت میکند و نهایتاً ممکن است که منجر به واکنش تندی از جانب مخاطبان گردد.
مصادیق احترام به مخاطبان در سخنرانی:
1- نگاه کردن به تمام یا بیشتر مخاطبان
2- کلام و محتوا متناسب درک و بینش مخاطب باشد
3- رعایت خطوط قرمز مخاطبان
4- رعایت زمان شروع و پایان
5- استفاده از ضمیر شخصی “ما” بهجای “من”
6- داشتن صداقت
راهکارهایی برای احترام به مخاطبان:
- نگاه کردن به مخاطبان:
- اگر در سالن سخنرانی تعداد مخاطبان زیاد نباشد، به تمام مخاطبان نگاه کنیم و با تکتک آنها در تماس چشمی باشیم. نگاه کردن به مخاطبانی که در ردیف جلو نشستهاند و اغفال شدن از سایرین باعث ایجاد حسی ناخوشایند در سایر مخاطبین خواهد شد.
- اگر در سالن سخنرانی تعداد مخاطبان بسیار باشد، نگاه خود را بین مخاطبان پخشکنیم اما بعضاً چندثانیهای بر روی مخاطبی توقف نگاه داشته باشیم. این توقف بر روی کسانی باشد که نظر موافقی با ما دارند و یا با تکان دادن سر ما را تائید میکنند.
- کلام و محتوا متناسب درک مخاطب باشد.
احترام به مخاطبان با استفاده از کلمات ادبی در سخنرانی که چندان معنای آن برای مخاطبین مشخص نیست، یک بازی روانی است که توسط سخنران رقم میخورد. برخی از سخنرانان عمداً از کلمات نامأنوس در سخنرانی های خود استفاده میکنند تا به مخاطبان بگویند که من بیشتر از شما میدانم. این امر حس بدی را در مخاطبان ایجاد میکند و درنهایت باعث خستگی مخاطبان میشود. و دود این امر در چشم سخنران میرود.
- رعایت کردن خطوط قرمز مخاطبان
اگر به خطوط قرمز مخاطبان اهمیت ندهیم، باختهایم. هر قوم و شهر و کشوری خطوط قرمز خود را دارد. آن خطوط قرمز را بشناسیم و در سخنرانی خود پا بر روی آنها نگذاریم.
- رعایت زمان شروع و پایان سخنرانی
یکی از دوستانم تعریف میکرد که در سمیناری با عنوان “مدیریت زمان” شرکت کرده بود که با نیم ساعت تأخیر شروع شد و پایان سمینار نیز ده دقیقه دیرتر تمام شد. در پایان سمینار حتی یک نفر نیز حاضر به ثبتنام در کلاسهای آقای سخنران نشد.
با شروع بهموقع و پایان بهموقع برای خود یک برند بسازیم.
- استفاده از ضمیر شخصی “ما” بهجای “من”
برخی از سخنرانان خود را تافته جدا بافته میدانند و طوری با مخاطبان صحبت میکنند که انگار ایشان مافوق انسانها میباشند. این سبک سخنرانی باعث ایجاد فاصله احساسی بین سخنران و مخاطبان میشود.
- صداقت داشتن
مخاطبان دروغ و راست را بهراحتی تشخیص میدهند. اخیراً در سمیناری شرکت کرده بودم، سخنران یک روانپزشک بود. ایشان فرمودند که در طی ده سال سابقه کاری یکصدهزار مراجع را ویزیت و درمان کرده اند. از لحظه ای که سخنران این مطلب را بیان کرد، همهمه ای در سالن ایجاد شد و اغلب مخاطبان این امر را توهین به خود تلقی نمودند و جلسه سخنرانی را ترک کردند.