نام بیل کلینتون تا کنون به گوشتان خورده است؟ احتمالا اگر هیلاری کلینتون معروف، نامیزد ریاست جمهوری دوره اخیر آمریکا را بشناسید بیل کلینتون را هم با سر و صداهایی که معمولا در سخنرانی های خود به راه می اندازد بشناسید. ویلیام جفرسون «بیل» کلینتون چهل و دومین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۱ بوده است. او که عضو حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا است پیش از انتخاب به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا به مدت ۱۲ سال فرماندار پنجاهم و پنجاه و دوم ایالات جنوبی آرکانزاس را بر عهده داشت. او بعد از تئودور روزولت و جان کندی جوانترین شخصی است که به عنوان رئیس جمهور خدمت کرده است. بیل کلینتون به سبب چند دهه تجربه عمومی گفتاری، کاریزما عمیق و عجیب و غریب و درخشش فراوان خود در تمام نطق ها و سخنرانی ها تا این حد معروف شده است. به نظر می رسد آشنایی مختصر و هر چند کوتاهی به اصول و فنون فاش نشده فن بیان بیل کلینتون بتواند شیوه سخنرانی افراد را تغیر داده و مسیر آن را تا جایی پیش ببرد که مخاطبان میخکوب شوند.
در اوایل دوران خدمت همه بیل کلینتون را با سخنرانی های 15 دقیقه ای او می شناختند. او قادر بود سخنانش را حداکثر تا 30 دقیقه به اتمام برساند؛طوری که همه در دقیقه 32 صحبت هایش منتظر این جمله بودند: و در نهایت…
امروزه نه فقط آمریکایی تبارها بلکه اکثر مردم دنیا فارغ از مسائل سیاسی او را بهترین سخنران نسل های دیروز، امروز و فردا جهان می دانند. با توجه به حسن شهرت او در سخنرانی و فن خطابه تصمیم گرفتیم امروز برخی از تکنیک های مهم و فاش نشده فن بیان بیل کلینتون را که در بین تمام سخنرانی هایش فاحش تر بود را با شما در میان بگذاریم.
بررسی تکنیک های فن بیان بیل کلینتون
بیل کلینتون سه اصل مهم در سخنرانی هایش داشت که آن ها را با استفاده از ابزار اولیه زیر در فن بیان خود به کار می گرفت:
ابزار قدرتمند کلمات
واژگان در برابر قدرت فن بیان بیل کلینتون در به کارگیری آن ها دست به سینه می نشستند تا این سخنران حرفه ای یکی یکی آن را ارزیابی و گزینش کند. او قبل از به کارگیری هر کلمه چند صدم ثانیه مکث می کرد و سپس به صحبت کردن ادامه می داد. بیل کلینتون به شدت از کمبود هوا و انرژی ترس داشت و به همین دلیل سخنرانی های طولانی مدت زیادی نداشته است.
تضادهای محسوس
بیل کلینتون قادر بود نقاط ضعف سخنان خود را با در تضاد قرار دادن کلمات برطرف کند. لینکلن درباره تضادها و تاثیرات فراموش ناشدنی کلمات می گوید:
دنیا قطعا کلماتی که ما به زبان می آوریم را فراموش می کند؛ اما هرگز نمی تواند تاثیرات آن ها را انکار کند.
تکرار
در سال 1996 در یکی از سخنرانی های به یادماندنی شاهد فن بیان بیل کلینتون به شیوه خاصی بودیم. او در این سخنرانی با بهره گیری از استعاره گفت: ما به پلی برای اتصال به آینده نیاز داریم؛ پس بگذارید این پل را برای اتصال به قرن بیست و یکم با هم بسازیم.
او در این سخنرانی استعاره پل را چندین بار تکرار کرد.
ارزیابی های جهانی نشان می دهد که بیل کلینتون در سال 200 و در سخنرانی اختصاصی خود که برای ریاست جمهوری اوباما ترتیب داده بود بهترین نطق خود را در تاریخ زندگانی اش داشته است. کلینتون در این سخنرانی شش بار واژه arithmetic (به معنا حساب و حسابرسی) را تکرار کرد تا به همه اثبات کند در این مدت هرگز از بودجه دولت کم و به بودجه جمهوری خواهان اضافه نکرده است.
3 تکنیک فاش نشده فن بیان بیل کلینتون
حالا که با ابزار کلیدی کلینتون آشنا شدید بد نیست با برخی از تکنیک های آن در سخنرانی نیز آشنایی پیدا کنید:
کلینتون؛ متخصص وقفه های اثرگذار
بیل کلینتون نه فقط در انتخاب واژگان بلکه در به کارگیری آن ها مهارت بالایی داشت. او در اولین سخنرانی خود بعد از انتخاب اوباما با وقفه های اثرگذار خود بین جملات تلاش چشمگیری در حفظ تاثیر آن ها روی مخاطب داشت. مثلا در جمله “پرزیدنت اوباما با اقتصاد خیلی بدتری نسبت به من کار خود را شروع کرده است” شنوندگان شاهد کشش بیش از حد هر کلمه بودند؛ واژه اقتصادی که شاید برای ادا آن زیر کم تر از یک ثانیه زمان نیاز داریم تلفظش بیش از یک ثانیه زمان می برد!
به بخشی از سخنرانی های وی در آستانه انتخاب اوباما دقت کنید:
به من توجه کنید( مکث)؛ هیچ رئیس جمهوری(مکث)، نه من(مکث)، نه همراهانم(مکث) و هیچ کسی در آینده قادر نیست تمام آسیب ها را بهبود بخشد.
کلینتون؛ هماهنگ کننده حرکات بدن با کلمات
زبان بدن در سخنرانی اهمیت فراوانی دارد؛ اما قرار نیست در چنین وضعیتی تمام ارگان های بدن ما درگیر شوند و ما تمام وجودمان را وسط بگذاریم. در فن بیان بیل کلینتون غالبا شاهد استفاده او از دستانش بودیم. بازوان کلینتون معمولا در تمام سخنرانی ها حرکت داشت. وقتی که او آغوشش را با حرکت بازوها باز به اندازه دنیا باز می کرد موجی از اصالت و صمیمیت را به تمام دنیا تزریق می نمود.
یکی از ترفندهای بیل کلینتون برای کنترل خشم یا هیجان مخاطبانش استفاده از کف دستان بود. نمایش کف دست و نه هیچ جای دیگری از بدن به مخاطب در چنین حالتی دقیقا مثل یک چراغ راهنما بود که حکم توقف را به مخاطب می داد. او برای پرسیدن سوال از مخاطبان خود کف دستانش را به آن ها نشان می داد و می گفت: آرام باشید؛ بگذارید یک سوال مهم از شما بپرسم…
یکی دیگر از راهکارهای مهمی که با الهام از فن بیان بیل کلینتون بدان دست می یابیم همپوشانی دست ها مقابل قفسه سینه به حالت احترام و التماس است. او با چنین حالتی احساس صمیمیت بین خود و شنوندگانش را تقویت می کرد.
معنای برخی از نشانگان در زبان بدن کلینتون
در سال های اولیه ریاست جمهوری کلینتون شاهد استفاده بیش تر او از دستانش بودیم. استفاده خاص او از زبان بدن باعث شده بود که تقریبا یک زبان اختصاصی کلینتونی (!) ایجاد شود؛ طوری که همه با دیدن آن به یک معنا و مفهوم مشترک پی ببرند.
مثلا بیل کلینتون برای نتیجه گیری عمدتا از انگشت اشاره ای که به سمت آسمان جهت یافته بود استفاده می کرد. بنابراین شنوندگان با دیدن این انگشت می توجه می شدند که سخنرانی رو به پایان است. مثلا او در برخی از سخنرانی هایش همین حرکت انگشت اشاره را مجدد تکرار می کرد و می گفت: امیدورام در پایان همه آمریکایی ها به خاطر بسپارند که…
کلینتون؛ مردن شیوه بیان!
تقریبا همه ما می دانیم که تمام بخش یک سخنرانی مربوط به گفتار نیست و مهارت های ارتباط غیرکلامی هم به شدت در این باره تاثیرگذار می باشند. برخی کلمات را 7 درصد، لحن و صدا را 38 درصد و اعمال بصری را 55 درصد یک سخنرانی یا مکالمه قوی می دانند. در فن بیان بیل کلینتون معمولا چند رکن اساسی بصری و غیرکلامی دیده می شد:
- لبخند: او معتقد بود لبخند سلامتی روح و جسمش را به ارمغان می آورد
- گزیدن لب: کلینتون با این روش احساس ناامیدی، ناراحتی و تاسف خود را نشان می داد
- حفظ خطوط حرکت چشم: بیل کلینتون در مواقعی که جملاتی جدی مثل” دموکراسی لزوما نباید یک ورزش خونین باشد” حرکت چشمانش را کنترل می کرد.
عالیه
ممنونم
درود استاد گرامی
درود بر شما دوست عزیز
خوب بود
سپاسگزارم