اهمیت ارتباط چشمی و زبان بدن در سخنرانی

همانطور که در مقاله ارتباط چشمی در سخنرانی اشاره شد در زندگی روزمره، ما معمولا در حین صحبت کردن با یک فرد، ارتباط چشمی برقرار می کنیم. در کتاب آموزش سخنرانی و فن بیان آمده است که افراد غربی معمولا 40-60 درصد مواقع در حین سخنرانی با فرد مقابل ارتباط چشمی برقرار می کنند.

اما سخنرانانی که ارتباط چشمی خود با مخاطبین را فقط در نیمی از سخنرانی حفظ می کنند، عملکرد و نتیجه گیری ضعیف تری در مقایسه با افرادی دارند که در تمام سخنرانی خود ارتباط چشمی را با مخاطبین حفظ می نمایند. می دانیم که این موضوع بسیار بدیهی است اما من اغلب شاهد سخنرانانی هستم که به اسلاید پاورپوینت یا یادداشت خود نگاه کرده و به ندرت به مخاطبین توجه می کنند.

در طی سال های اخیر مقالات متعددی در زمینه تاثیر ارتباط چشمی و نحوه حفظ آن مطالعه کرده ام. برخی از کارشناسان بر این باور هستند که در طی بیان یک موضوع در حد یک پاراگراف با یکی از مخاطبین ارتباط چشمی داشته و سپس نگاه خود را به فرد دیگری معطوف کنید، اما این در حالی است که برخی دیگر نگاه کردن به مدت دو ثانیه (در برخی موارد 3 الی 5 ثانیه) را توصیه می کنند.

من با هدف آنها در زمینه ایجاد ارتباط واقعی با یکی از مخاطبین قبل از توجه به مخاطبی دیگر موافقم. اما بدین نتیجه رسیده ام که راهنمایی ارائه شده توسط آنها برای بسیاری از سخنرانان جنبه تجویزی دارد. زمانی که من از برخی از افراد می خواهم که در حین سخنرانی به مدت 2 الی 5 ثانیه به یک نفر نگاه کنند، شاهد سردرگمی آنها می شوم زیرا بسیاری از آنها خود را درگیر شمارش ثانیه ها می نمایند.

به جای آن، من اصل ساده تری را برای شما پیشنهاد می کنم: اگر در حین سخنرانی هستید، شما باید به چشمان یک فرد نگاه کنید.

اگرچه در نظر داشتن کل سالن ضروری است، اما بخش مهمی از تلاش شما در حین سخنرانی باید ایجاد ارتباط چشمی با افراد خاص باشد.

این امر منجر به ارتباط چشمی شما با افراد متفاوت در مکان های مختلف سالن سخنرانی می گردد. شما همچنین می توانید سالن را به چند بخش تقسیم نمایید و در طی سخنرانی به فردی در بخش دیگری از سالن نگاه کنید. بسته به میزان مخاطبین حاضر در سالن، شما می توانید از روش های زیر برای تقسیم بندی سالن استفاده کنید:

• ارتباط چشمی در سالن های بزرگ:

  اگر شما در یک سالن دارای دو راهرو (صندلی ها در سمت چپ، وسط و سمت راست) سخنرانی می کنید، سالن را به شش بخش تقسیم کنید.

• ارتباط چشمی در سالن های کوچکتر:

• اگر شما در سالنی به یک راهروی میانی (صندلی های در سمت چپ و راست) سخنرانی می کنید، سالن را به چهار بخش تقسیم کنید.

• ارتباط چشمی در سالن های کنفرانس یا تعداد مخاطبین کم:

اگر شما در حال سخنرانی برای گروه کوچکی از افراد نظیر 50 نفر هستید، سالن را به دو (راست و چپ) یا سه (راست، چپ و وسط) بخش تقسیم کنید.

در صورتی که در سالن بزرگی حضور دارید، ارتباط چشمی را از فردی در سمت چپ سالن آغاز کرده، سپس به فردی در وسط و سپس به سمت راست سالن منتقل کنید. حرکت چشم های شما باید نامحسوس باشد.

در نهایت، اگر قصد دارید به یادداشت های خود نگاه کنید، در حین نگاه کردن به سمت پایین، سخنرانی خود را متوقف کنید. زمانی که موضوع اول را به پایان رساندید، توقف نموده و به یادداشت های خود نگاه کنید تا موضوع دوم را به خاطر بیاورید. سپس، مجددا سخنرانی خود را آغاز کرده و ارتباط چشمی خود را حفظ کنید. زمانی که موضوع دوم نیز به پایان رسید، به آرامی به یادداشت خود نگاه کرده و موضوع بعدی را با حفظ نگاه و ارتباط چشمی ادامه دهید