آن چه که باید از سخنرانی ها و فن بیان آبراهام لینکلن آموخت

اخیرا از چند نفر درباره نطق گتیسبورگ سوال کردم و خواستم بدانم فکر می کنند این نطق حداکثر چند دقیقه طول کشیده باشد. جدا از این که بسیاری از آن ها آبراهام لینکلن را نمی شناسند و اصلا تا کنون چیزی درباره نطق گتیسبورگ و جزئیات آن نشنیده بودند، آن هایی که اطلاعات کافی داشتند اغلب این زمان را حداکثر 10 تا 15 دقیقه تخمین زدند. شگفت زده می شوید اگر بفهمید بر خلاف همه این حدسیات نطق معروف گتیسبورگ که نمونه بارز و تحسین برانگیز فن بیان آبراهام لینکلن بود فقط و فقط 2 دقیقه طول کشیده است! چیزی به اندازه یک مطلب 300 کلمه ای عادی که در اغلب بلاگ ها یا وب سایت ها به صورت روزانه می بینیم!

پرزیدنت آبراهام لینکلن، معروف ترین سخنرانی های خود را در طول جنگ داخلی آمریکا، در پنجشنبه، 19 نوامبر سال 1863، در تسخیر قبرستان ملی سربازان در گیتیزبرگ، پنسیلوانیا، ارائه کرد. این سخنرانی که نشانگر تسلط بدیع او بر زبان انگلیسی، اصول سخنرانی حرفه ای و فن بیان بی نظیر و نوآورانه اش بود باعث لغو برده داری در آمریکا شد. نطق گتیسبورگ (به انگلیسی: Gettysburg Address) مشهورترین سخنرانی آبراهام لینکلن است که باعث شد از آن پس نام این فرد به عنوان یکی از رئیس جمهورهای آمریکا بر سر زبان ها بیفتد. این در حالی است که قبل از لینکلن و دقیقا در همان روز، سخنرانان دیگری هم نطق نمودند و بیش از یک ساعت در این روز تاریخی برای مردم سخت گفتند، اما هیچ نام و نشانی از آن ها در دست نیست!

اکنون با گذشت دو صده از نطق گتیسبورگ، هنوز هم فن بیان آبراهام لینکلن نظیر فن بیان هیتلر و بسیاری از سیاستمداران تاریخ نزد متخصصان علوم و فنون بیان و سخنرانی معتبر و قابل ستایش است. با این حال آبراهام لینکلن این فنون را یک شبه به دست نیاورده است. با ما باشید تا با برخی از حقایق خواندنی درباره سخنرانی ها و فن بیان وی آشنا شوید.

حقایق خواندنی درباره سخنرانی ها و فن بیان آبراهام لینکلن

قبل از هر چیز توجه شما را به بخش مختصری از نطق گتیسبورگ جلب می کنیم:

“ما اکنون درگیر جنگی داخلی شده‌ایم که دوام آن ملت یا هر ملت دیگری را که همان رؤیاها و همان اهداف را در سر دارد، به بوتهٔ آزمایش گذاشته‌است. ما در یکی از میدان‌های نبرد همان جنگ گرد هم آمده‌ایم. آمده‌ایم تا بخشی از آن میدان نبرد را به آرامگاه ابدی کسانی اختصاص دهیم که درست در همین‌جا از جان خود گذشتند تا آن ملت به حیاتش ادامه دهد.جهان اهمیتی نخواهد داد و به یاد نخواهد سپرد که ما در اینجا چه گفتیم، اما آنچه آن‌ها در اینجا انجام دادند را نمی‌تواند به فراموشی بسپارد. بر ما زندگان است که تمام تلاشمان را معطوف به کار تمام‌نشده‌ای بکنیم که کسانی که در اینجا جنگیده‌اند تاکنون چنین شرافتمندانه پیش برده‌اندش. بر ماست که تمام تلاشمان را معطوف به وظیفهٔ خطیری کنیم که بر دوش ماست؛ که از این رفتگان عزیز، جانسپاری برای نهضتی که برایش جانسپاری کردند را بیاموزیم.”

نظر شما درباره این نطق چیست؟ برداشت شما از سخنرانی که این نطق را حدود دو قرن پیش ارائه کرده است چیست؟ در این مطالب قصد داریم به برخی از ویژگی های آبراهام لینکلن که در سخنرانی و فن خطابه وی تاثیر زیادی داشته است بپردازیم.

ظاهر آبراهام لینکلن در سخنرانی ها

وقتی صحبت از ظاهر سخنران به میان می آید صرفا قرار نیست به لباس، پوشش و تیپ و استایل او بپردازیم. در فن بیان آبراهام لینکلن بیشتر از لباس و تیپ او، چهره و حالت های شخصی اش به چشم می آید. بسیاری از اسناد حاکی از زشت بودن چهره لینکلن هستند. لینکلن انسانی افسرده و عموما ناراحت بود. چین های پیشانی لینکلن در طول اغلب سخنرانیش بیشتر می شد و پیش از این که می خواست صحبت کند معمولا چند ثانیه حرف هایش را مزه مزه می کرد!

روزنامه بوستون (ماساچوست) در 14 سپتامبر 1848 درباره ظاهر لینکلن می نویسد: او مردی بلند قد و ترکه ای بود. چهره ای فکری، ذهنی همواره مشوش، شخصیتی جستجوگر و قضاوت کننده خوبی بود.

برخی دیگر از روزنامه ها هم به فن بیان مناظره وی اشاره کرده اند و او را فردی بسیار جدی حداقل در ظاهر معرفی کرده اند!

منطق آبراهام لینکلن در فن بیان

اسناد، شواهد شگفت انگیزی درباره رد منطق در جای جای سخنرانی ها و صحبت های لینکلن آشکار می کنند:

نظق معروف لینکلن، منطقی ترین، بحث برانگیزترین و قانع کننده ترین نطقی بود که در باب ایالت نبراسکا شنیده ایم.

(ایلینوی) وایگ، نوامبر 3، 1854

لینکلن روی هر نقطه ای که دست گذاشت رد منطق او برای ما روشن شد. و با تیغ تیز طعنه و هجو خود شعله خط مشی شبه دموکراسی را برافروخت.

(ایلینوی) Weekly Republican، 25 ژوئیه 1856

شیوه او نه خیال انگیز و وهم آلود است و نه لفاظی های بیهوده! راه لینکلن منطق است و بس. او یک استدلال کننده منطقی است و توانایی و قوا خاصی در فهماندن منظوراتش به دیگران دارد.

گالینا (Illnois) غربی غربی، ژوئیه 1856

اطوار و اخلاق شخصی لینکلن در سخنرانی هایش

Robert B در یکی از نامه هایش در نوامبر سال 1866، اخلاق لینکلن را سر صحنه سخنرانی از زمان آغاز نطقش تا اواسط کار اینگونه توصیف می کند:

سال 1832 یا 1833 بود که مردم برای اولین بار شاهد فن بیان آبراهام لینکلن بودند. این سخنرانی به شکل یک مباحثه برای تحلیل عملکرد رییس جمهور جیمز راتلج صورت گرفت. کمی بعد لینکلن با کمی مکث وارد صحنه شد و دست هایش راخیلی محکم داخل جیب هایش فرو برد. نگاهی به جمع کرد و ناگهان یک لبخند عمیق زد. این کار را چند مرتبه به نگاه کردن به جمع انجام داد. در آن لحظه همه یک اتفاق خنده دار و طنز را پیش بینی کردند که قرار است لینکلن با آن ها به اشتراک بگذارد. ناگهان لینکلن یک بحث جدی و پر زرق و برق را باز کرد و به مرور که بحث داغ تر می شد دستانش را از جیب هایش خارج می کرد. حالا دیگر دست ها خیلی بی پروا تکان می خوردند و آزادانه برای تشریح هر مطلب به حرکت در می آمدند!

زبان بدن لینکلن

در ادامه همین نامه و در توصیف زبان بدن در فن بیان آبراهام لینکلن می خوانیم:

بعد از گرم شدن سخنرانی دست هایش را پشت گردنش قرار دارد. کف دست راست پشت دست چپ را لمس می کرد. زبان بدن لینکلن در سخنرانی منحصر به فرد بود. گاهی همین دو دست به جلو منتقل می شدند و شصت یک دست شصت دیگر را با چرخش های متوالی لمس می نمود. گاهی همین دست ها دو طرف بدن آویزان می شدند و گاهی هم یک دست در حالی که آویزان بود توسط دست دیگر نگه داشته می شد.

لینکلن خیلی خوب می دانست که چه طور سرش را مقابل جمع تکان دهد؛ طوری که یک تعادل دلچسب بین حرکات سر و جلب توجه مخاطبان احساس شود. لینکلن هیچ وقت فضای اضافی با نمایش بیهوده بخش های بدنش اشغال نمی کرد. پرتاب کردن دست ها را در حرکات بدن او ندیدیم. جدیت، خودباوری، حسن نیت، صداقت و عدالت مهم ترین فاکتورهایی بودند که در فن بیان آبراهام لینکلن احساس می شد.

صحبت های توهین آمیز و خشونت بار هرگز در سخنان او دیده نشد. خیرخواهی و از ویژگی های خاص او بود و هیچ گاه سخنرانی هایش بوی دیکتاتوری به خود نگرفتند!