فرزندان چه توقعاتی از والدین خود دارند؟

فرزندان چه توقعاتی از والدین خود دارند؟

شاید اگر یک دفترچه راهنما برای رفتار و تربیت کردن کودکان وجود داشت، خیلی خوب می‌شد از پس آن‌ها برآمد. در این صورت مشکلات والدین بسیار کمتر از قبل می‌شد و روابط والدین و فرزندان بهبود می‌یافت. در ادامه 8  درس برای والدین نوشته شده تا بتوانند از آن در رفتار با کودکان بهره بگیرند. قطعا این موارد ویژه همه کودکان نیست و ممکن است برای افراد تفاوت داشته باشد اما سعی شده یک سوال واضح از کودکان پرسیده شود. سوال این است «اگر می‌توانستید به والدین خود درسی بدهید که والدین بهتری باشند؛ چه می‌گفتید؟» همراه دانشگاه زندگی باشید تا ببینیم فرزندان چه توقعاتی از والدین خود دارند.

1 – دست از حل مشکلات بردارید

بسیاری از کودکان دوست دارند والدین آن‌ها در نقش حل‌کننده سریع مشکلات ظاهر نشوند و ابتدا درباره مشکل پیش‌آمده با آن‌ها صحبت کرده و نظرات‌شان را گوش دهند. ممکن است مشکل فرزندتان به راحتی قابل حل باشد یا با مشکلی بسیار پیچیده‌تر مواجه شوید (حتی اگر فقط در دنیای نوجوانان و جوانان پیچیده باشد) اما قرار نیست شما فقط مشکل را حل کنید. اینکه بتوانید به خوبی به سخنان و دغدغه‌های فرزندتان گوش دهید، خیلی بهتر از این است که فقط مشکلات را حل کنید.

 

 

2 – بهتر گوش دهید

این موضوع اغلب در نتیجه متوقف کردن حل مشکل، اتفاق می‌افتد. بدون شک اینکه شاهد زجر کشیدن کودکمان باشیم و ساکت باشیم و گوش کنیم، کار سختی است. اما بهترین روش ارتباطی که می‌توانیم با فرزندمان داشته باشیم همین گوش دادن است. وقتی که به دقت به سخنان آن‌ها گوش می‌کنیم، نشان می‌دهیم که در عین اهمیت دادن به فرزندان، باور داریم که آن‌ها قادر هستند مشکلات خودشان را حل کنند. این شاید فراگیرترین موضوعی باشد که بین نوجوانان و والدین وجود دارد. باید سعی کنید با گوش کردن و راهنمایی فرزند، این اجازه را به او بدهید که مسئولیت کارهایش را بر عهده بگیرد. باید سعی کنیم بفهمیم فرزندان چه توقعاتی از والدین خود دارند.

3 – احساسات کودکان، چیز بدی نیست

دیدن احساساتی مانند غم، خجالت، وحشت، حسادت و دیگر احساسات نامناسب، یکی از چالش‌برانگیزترین موضوعاتی است که والدین با آن‌ مواجه می‌شوند. اینکه والدین بتوانند به خوبی نظار‌ه‌گر تجربیات و احساسات کودک خود باشد، یکی از بهترین درس‌هایی است که می‌توان به او منتقل کرد. احساسات به شدت اهمیت دارند و هر یک از آن‌ها از نظر بیولوژیکی دارای هدف هستند. این احساسات می‌توانند در باخبر شدن از حال دیگران و کمک به آن‌ها، مفید باشند. اگر والدین حتی به طور ناخواسته کاری کنند که کودک نخواهد احساسات خودش را بروز دهد، کار بسیار اشتباهی انجام داده‌اند. حل مشکل احساسی را نباید جایگزین بروز آزادانه احساسات کرد. کودکان باید یاد بگیرند که احساسات چیز بدی نیستند. این مورد به والدین و عملکرد آن‌ها بستگی دارد.

4 – در صحبت‌ها زیاد قابل پیش‌بینی نباشید

کودکان و نوجوانان معمولاً از طرز صحبت کردن والدین با آن‌ها گله دارند. این موضوع که همیشه به یک شکل با فرزندشان رفتار می‌کنند، آزاردهنده است. مثلاً مادری را در نظر بگیرید که همیشه سوالاتی مثل این را مطرح می‌کند: روزت چطور گذشت؟ مدرسه چطور بود؟  امروز چه چیز جدیدی یاد گرفتی؟

این سوالات معمولاً بی‌فایده هستند و در پاسخشان تنها می‌توان یک کلمه گفت. سعی کنید به عنوان یک پدر یا مادر، در گفتگو با فرزندتان از سوالات متفاوتی استفاده کنید. بعضی اوقات، عوض کردن رفتار می‌تواند سودمند باشد و در مواردی، عوض کردن زمان و مکان می‌تواند همه چیز را از حالت روتین و همیشگی خارج کند.

 

5 – از خودتان مراقبت کنید

وقتی توجه به خودمان را از نظر اجتماعی (مثلاً بیرون رفتن با دوستان)، فیزیکی (مثلاً فعالیت در زمینه‌ای که دوست داریم) و احساساتی (مثلاً تمرینات خودمراقبتی) را فراموش می‌کنیم، ممکن است فرزندان خود را به این دلیل سرزنش کنند. اگر به خوبی از خود مراقبت نکنیم و به زندگی‌مان نرسیم، کودکان ممکن است این موضوع را به گردن خودشان بیندارند.

 

6 – وقت بیشتری را با هم بگذرانید

یافتن علاقه‌مندی‌های مشترک، کارهایی که به گفتگو و صحبت ختم می‌شوند و کارهایی که باعث بهبود رابطه و داشتن یک روز خوب کنار یگدیگر می‌شوند، موضوعاتی هستند که باید مورد توجه قرار بگیرند. زمانی را برای چنین فعالیت‌هایی روی تقویم در نظر بگیرید و اگر به هر دلیلی (بخاطر مشکلات فرزند یا والدین) نتوانستید به برنامه برسید، زمان را دوباره تعیین کنید.

7 – هر قدر با دوستانتان صبور هستید، با فرزندان هم باشید

بسیاری از والدین در هنگامی که فرزندشان یک نوزاد بیشتر نیست یا زمانی که به دوران نوجوانی رسیده، آرزوی صبر فراوان می‌کنند. این دوران سخت است اما می‌توان با صبر از آن عبور نمود. تنها کافی است فکر کنید فرزندتان در واقع دوست شما است. در نظر بگیرید که با دوستان واقعی خود چگونه رفتار می‌کنید. با مطرح کردن حرف‌های خوب، رساندن میزان سرزنش به کم‌ترین حد ممکن و قضاوت‌هایی مهربانانه و از روی دلسوزی (همان طور که درباره دوستان خود قضاوت می‌کنیم)؛ می‌توان به رابطه‌ای دوستانه، قدرتمند و پر از بخشش، دست پیدا کرد.

 

8 – شفاف باشید و به او بگویید چه خبر است

فرزندان، ما را بهتر از هر فرد دیگری می‌شناسند و متخصص فهمیدن احساسات و رفتارهایمان هستند. برخی کودکان به راحتی سوالات خود را مطرح می‌کنند اما برخی دیگر، سعی می‌کنند سرنخ‌ها را کنار هم قرار دهند و بفهمند که چرا پدر یا مادرشان مثل گذشته رفتار نمی‌کند. مشکل اصلی شفاف نبودن در مسائل این است که طرف مقابل سعی می‌کند خودش به حقیقت پی برد و در نتیجه این احتمال وجود دارد که به درکی ناقص و یا حتی کاملاً غلط از مسئله برسد. فرزندان باید مهارت‌های اجتماعی خود را از بهترین راهنما – یعنی خود شما – یاد بگیرند. پس سعی کنید آن‌ها را در جریان مسائل قرار دهید.