قطعا تجربه حضور در محافل مختلف که با سخنرانی توام بوده‌اند را داشته‌اید. لذت متفاوتی است شنیدن سخنرانی توسط سخنران هوشیاری که بداند چه بگوید، با حرف‌هایش چه طور مخاطب را ترغیب کند، ایجاد انگیزه نماید، تکنیک‌های وادار کردن مخاطب به تعامل در طول سخنرانی را بداند و قادر باشد با استفاده از اصول مدیریت گفتگو و مباحث، سخنرانی را پیش ببرد. در نقطه مقابل، جملاتی وجود دارد که سخنران در مسیر سخنرانی هرگز نباید بر زبان آورد. جملاتی که تاثیرگذاری منفی یا معکوس دارند و روند بحث را از مسیر اصلی خود خارج می‌سازند.
ما این کلمات و جملات را جملاتی سمی می‌خوانیم که مسمویت فضای سخنرانی را به دنبال دارند. به زبان ساده‌تر برخی از جملات زهرآگین هستند و باعث مسمویت و حتی گزیدگی مخاطب می‌شوند. از این رو لازم است با هشیاری تمام در سخنرانی حاضر شویم و علاوه بر جملاتی که باید گفته شود، جملاتی که نباید بازگو شوند را به یاد بسپاریم.
از به کار گرفتن این جملات در مسیر سخنرانی بپرهیزید!
گاهی سخنرانی به واسطه جملاتی که نمی گوییم پیروزمندانه تر خاتمه می یابد! چه جملاتی تا کنون به کارگیری آن ها در سخنرانی شما ممنوع بوده است؟ اصلا جملات ممنوعه هم در متون سخنرانی شما به صورت ثابت در نظر گرفته می شود و چنین لیستی وجود دارد؟
جمله ممنوعه اول: تلفن خود را خاموش کنید!
این جمله از جملات آشنا و رایج در سخنرانی‌ها است. موبایل جز جداناشدنی زندگی امروز است و قطعا به همراه هر یک از مخاطبان، یک دستگاه موبایل، لپ تاپ یا هر وسیله الکترونیکی دیگری وجود دارد. اگرچه این وسایل ممکن است باعث حواس‌پرتی مخاطب نسبت به بحث شوند اما تذکر دادن این موضوع به آن‌ها بدترین کاری است که می‌توانید برای هدایت مسیر سخنرانی انجام دهید و آن را از مسیر اصلی به قهقرا ببرید!
اولین حسی که مخاطب از این تذکر شما خواهد داشت گستاخی سخنران بابت تصمیم‌گیری درباره آن چیزی است که فقط و فقط به مخاطب تعلق دارد. به علاوه در دنیایی که حتی اعمالی نظیر نوت بردای و یادداشت نوشتن افراد به موبایل وابسته است نمی‌توان آن‌ها بابت استفاده از تکنولوژی گوشی تلفن همراه حتی در محفل سخنرانی سرزنش کرد!
شاید در مواقع ضروری و زمانی که زنگ گوشی مزاحم مسیر سخنرانی باشد حق گفتن آن را دارید که حاضران در سخنرانی گوشی‌های خود را روی بی‌صدا قرار دهند.
جمله ممنوعه دوم: امروز حال خوشی ندارم!
گفتن این جمله از زبان سخنران و شنیدن آن توسط مخاطب برابر است با فرض بهانه‌تراشی توسط سخنران که مدام در ذهن حاضران در سالن سخنرانی مرور می‌شود. سخنران منبع تمام انرژی‌های مثبتی است که باید مخاطبان دریافت کنند. این جمله برای سخنرانی‌هایی که به صورت غیرایگان و با پرداخت هزینه‌های مختلف برگزار می‌شوند بیش‌تر حائز اهمیت است. باید به مخاطب اطمینان دهید که کسب آمادگی قبل از شروع سخنرانی به خوبی صورت گرفته است و با وجود بدحالی شما، همه چیز تحت کنترل است.
توصیه می‌کنیم در چنین مواقعی بهتر است به عنوان گوینده هوشمند هیچ چیزی نگویید. قبل از سخنرانی قهوه بخورید، چرت کوتاهی داشته باشید و هیجان خود را بالا ببرید. ضمنا خود را از استرس سخنرانی و دلشوره ها دور نگه دارید.
جمله ممنوعه سوم: من طرفدار فلان تیم، حزب یا گروه هستم!
بدترین خیانتی که سخنران می‌تواند نسبت به مخاطبانش داشته باشد در میان گذاشتن مستقیم عقاید، علایق و …متناسب با موضوع سخنرانی است. باید پذیرفت که سخنرانی یعنی اجتماع افرادی از هر رنگ و سلیقه و عقیده که قطعا هیچ وقت به طور کامل و 100 درصد شبیه به هم نیستند. بنابراین طرفداری و جانبداری آتشین خصوصا درباره تیم‌های فوتبال و سایر ورزش‌ها قطعا اثرات منفی روی مسیر سخنرانی خواهد داشت.
جمله ممنوعه چهارم: بحث ما طول نمی‌کشد!
هر چند که گفتن این جمله از نظر خودتان و افراد حرفه ای نظیر خود شما ممکن است به منزله وقت شناسی و احترام به وقت مخاطبان باشد اما متاسفانه یا خوشبختانه شنوندگان از شنیدن این جمله سیگنال خوبی دریافت نمی کنند. در واقع در اغلب موارد با این جمله عدم تمایل، عدم آمادگی یا کمبود وقت خود را اثبات کرده ایم!
با گفتن این کلمه اولین پیوند‌های اعتمادی بین مخاطبان از بین می‌رود. به این شکل که مخاطبانی که روی بحث حساب باز کرده بودند تصور می‌کنند با بحث کوتاه و نه چندان جدی رو به رو هستند و خیلی متمرکز نمی‌شوند.
جمله ممنوعه پنجم: قبلا گفته شده است!
فرض کنید بارها و بارها روی یک موضوع مانور داده‌اید و حتی می‌دانید مخاطبان با دانش قبلی نسبت به مسیر سخنرانی شرکت کرده‌اند. با این حال توصیه می‌کنیم به جای جمله آزاردهنده ” قبلا گفته شده است” مروری اجمالی روی همان مبحث داشته باشید.
به طور کلی بیان کردن این جمله برابر است با دزدیدن حس مثبت امیدواری و شوق مخاطب نسبت به گفته های شما؛ به اضافه این که ممکن است مخاطب ما با شنیدن این جمله کمی در جمع خجالت زده شود. گفتن این جمله در جواب سوالات دیگران معمولا حالات دفاعی یا دلزدگی شنونده را به دنبال دارد.
