هر دفعه که برای سخنرانی روی صحنه می روید، چه محیطی که در آن قرار گرفته اید یک اتاق کوچک باشد و چه یک آمفی تئاتر مجلل و بزرگ، با اولین چیزی که باید رقابت و تنش داشته باشید موضوع حواس پرتی مخاطبانتان است. شاید اغراق آمیز باشد اما شنونده در چنین موقعیت هایی مثل یک ماهی است که تا از آن غافل می شوید لیز می خورد و از دستتان می رود! در سالن سخنرانی همه چیز فراهم است برای این که یک لحظه حواس مخاطب از سخنران پرت شود. صداهایی که ممکن است از اطراف به گوش برسد، رفت و آمدهای داخل سالن، شلوغی هایی که ممکن است به دلیل ازدحام داخل سالن به وجود آید یا به درازا کشیده شدن بحث هر یک از جمله عواملی هستند که حواس مخاطب را پرت می کنند. انگار درگیر کردن مخاطب با خود به عنوان سخنران هفت خوانی است که به همین سادگی نمی توان از آن گذشت!
پیروزی در برقراری ارتباط با این مخاطبان که هر لحظه حواسشان توسط هزار و یک عامل خارجی دزدیده می شود کار سختی است. نمی دانیم شما به عنوان سخنران دقیقا چه برنامه هایی را برای تعامل بیشتر با شنوندگان دارید یا اصلا روش شما برای ارائه یک سخنرانی انگیزشی چیست؛ اما قطعا هر روشی که تا کنون به کار بسته اید می دانید که سرگرم کردن مخاطبانتان کار دشواری است و هر راه تازه ای قطعا برای جلب توجه آن ها ارزش امتحان کردن را دارد!
دانشگاه زندگی این هفت خوان را برای شما ساده تر از آن چه که فکرش را بکنید کرده است؛ کافی است تا پایان این مطلب همراه ما باشید.
هفت نکته برای درگیر کردن مخاطب با خود
در سخنرانی هایتان از مخاطبانتان انتظار نداشته باشید که چارچشمی حواسشان به شما باشد؛ این شما هستید که باید با استفاده از جملات هیپنوتیزم کننده از آهنربا هم جذاب تر باشید و آن ها را برای توجه به خودتان متقاعد سازید.
برای درگیر کردن مخاطب خود به این نکات توجه کنید:
هرگز بی گدار به آب نزنید!
فرض کنید قرار است به عنوان یک متخصص فن بیان، درباره راه های ایجاد اعتماد در کسب وکار به وسیله مذاکره سخن بگویید. سخنرانی شروع شده است. همه چراغ ها خاموش است و پرده برای حضور شما کنار زده شده است. شما درست وسط صحنه قرار گرفته اید؛ اما با وجود گذشت 20 دقیقه از زمان رسمی سخنرانی همچنان اندر خم یک کوچه اید!
اگر راه و رسم سخنرانی ده دقیقه ای و به طور کلی سخنرانی های کوتاه مختصر را آموخته باشید حتما می دانید که زمان هر سخنرانی هر چه قدر کوتاه تر باشد برای مخاطب به یادماندنی تر و دل انگیزتر خواهد بود. به همین دلیل بی گدار به آب نزنید. در مدت زمان معلوم ابتدا سخنرانی را با حاشیه های بیهوده و حرف های توخالی از دست ندهید. 10 دقیقه اول را دریابید و روی هدف اصلی سخنرانی متمرکز شوید. چه اشکالی دارد اگر با همان روش کلیشه ای بلافاصله بعد از سلام و احوالپرسی با اعتماد به نفس بگویید: موضوع امروز بحث امروز ما فلان مسئله اجتماعی/سیاسی/اقتصادی و…است؟!
موافق هستید که هر سخنران باید جرئت کافی را برای کامل کردن جمله زیر داشته باشد؟
امروز می خواهم مخاطبان را با این راه میخکوب کنم و در عوض مخاطبان برای من…….
ابتدا به ساکن بلافاصله بعد از ورودتان به سالن اهداف و برنامه هایی که در مدت زمان مقرر دنبال می کنید را تشریح کنید تا به این وسیله از واس پرتی مخاطبانتان جلوگیری کرده باشید.
دیالوگ سازی کرده و مونولوگ نباشید!
فرض کنید روی صندلی نشسته اید و دوستتان کنارتان مشغول حرف زدن است. یک ربع، نیم ساعت، چهل دقیقه، بیشتر از یک ساعت می توانید مکالمه یک طرفه ای را که در آن هیچ نقشی جز شنونده ندارید را تحمل کنید؟
گفتگو دیالوگ یکی از بهترین راه ها برای ذهن خوانی مخاطب و کنترل افکار او در سخنرانی می باشد. برای گرفتن بازخورد از مخاطب مرتبا از او سوال بپرسید. حتی اگر منظور شما تنها یک نفر برای پاسخ دادن به سوالات نیست و صرفا به صورت جمعی طرح سوال می کنید باز هم از این کار دست نکشید!
قلابتان را از همان اول بیندازید!
لیندن جانسون می گوید: اگر مخاطب هنگام تیک آف همراهتان باشد، هنگام فرود شما را تنها نمی گذارد! به همین منظور همیشه یک ربع اول سخنرانی سرنوشت ساز ترین بخش آن است. پیشنهاد ما طرح سوالاتی است که قرار نیست در همان لحظه پاسخ آن را با بقیه به اشتراک بگذارید. مثلا اگر قرار است درباره آلودگی هوا تهران و راه حل های آن صحبت کنید بی پرده از همان ابتدا راه حل را ذکر کنید و بگویید: تا کنون درباره فیلترهای هوشمند اگزوز خودروهای دودزا چیزی شنیده اید؟
فایده ای نوع طرح سوال قلقلک دادن مخاطب است. به عبارت دیگر با این کار به مخاطب سیگنال هایی را برای کشف موضوع قابل بحث و نتیجه پیش رو داده ایم.
تا جایی که مخاطب اجازه می دهد حرف بزنید!
در بسیاری از سخنرانی های غیررسمی و نیمه رسمی که معمولا به صورت خصوصی برگزار می شود مدت زمان محدود و مشخص شده ای از قبل در نظر گرفته نمی شود. در واقع کشش گفتگو و ظرفیت مخاطب این موضوع را تعیین می کند. طبق گزارش های شورا ملی آمار آمریکا، در محیط کسب وکار مدرن، تنها 37 درصد افراد مایل هستند زمان خود را برای ملاقات ها و سخنرانی ها به این شکل صرف کنند. بنابراین وقت این روزهای ما محدود تر از آن است که بتوانیم دو سه ساعت روی صندلی بدون نگرانی و در کمال آرامش دوام بیاوریم!
توصیه ما این است که زمان سخنرانی را برای درگیر کردن مخاطب با خود منعطف بگذارید.
برای مشتاقان بحث امتیاز ویژه ای قائل شوید
هر چه قدر هم بحث شما خسته کننده باشد افراد هستند که به شما و مسئله ای که درباره آن صحبت می کنید روی خوش نشان دهند. طبیعت آدمی با تشویق، تعریف و تمجید سازگاری بیشتری دارد. هنگام طرح سوال برای جذب تعامل کاربران و درگیر کردن مخاطب با خود از هدیه های کوچکی استفاده کنید. وقتی که همه حاضران ببینند تعامل یک نفر و حسن توجه او با یک شاخه گل پاسخ داده شده است احتمالا برای شرکت در نظرسنجی و مباحث شما اشتیاق بیشتری نشان دهند.
مخاطب را اسیر خود کنید!
دامنه توجه افراد معمولا بسیار کوتاه تر از آن چیزی است که تصور می کنیم. برای ایجاد انگیزه در مخاطبان و به طور کلی درگیر کردن مخاطب با خود به فکر راه هایی باشید که آن ها را به نحوی اسیر خود کرده باشید. داستان های کوتاه و چند دقیقه ای و عوض کردن آن ها راه خوبی برای ایجاد تنوع است. جایگاه خود را دائما تغییر دهید و حتی اگر این امکان فراهم است و هرج و مرج زیادی در سالن وجود ندارد می توانید از استیج پایین بروید و در کنار مخاطبان سخنرانی کنید. (این مورد بستگی به صمیمیت جمع، بزرگی سالن و حال و هوای موضوع مورد بحث شما دارد)
در این زمینه می توانید از همکاران خود بخواهید قبل از حضور شما، فرم های نظرسنجی بین مردم پخش کرده و حداقل تا یک ساعت پیش از شروع بحث آن را در اختیار شما قرار دهند. حتی بهتر است این نظرسنجی به صورت مجازی و از طریق شبکه های اجتماعی بین مخاطبان انجام شود تا فرصت بیشتری برای تبادل نظر وجود داشته باشد.