3 راه برای برقراری ارتباط دوستانه با نوجوانان و صمیمی‌تر شدن با آن‌ها

برای والدین جدا شدن از فرزندان یا محول کردن تصمیم‌گیری به آن‌ها به معنای رها کردن نیست؛ بلکه آن‌ها سعی می‌کنند فرصتی را برای کسب تجربه بیش‌تر از نظر آزادی، استقلال مادی و مدیریت زندگی فراهم کنند. با این حال در زندگی و حتی زمان که خودمان اراده کنیم اشکال مختلفی از جدایی نظیر اختلاف خط فکری، شیوه درآمدزایی، سبک زندگی و … به وجود می‌آید که به صورت نامحسوس بین والدین و فرزندان جدایی می‌اندازد. در چنین شرایطی طبیعی است اگر والدین به دنبال برقراری ارتباط دوستانه با نوجوانان باشند و سعی کنند شکاف به وجود آمده را با افزایش صمیمت برطرف کنند.

با ورود به سن نوجوانی همه تفکراتی که والدین از بدو تولد فرزندشان داشتند و خلق و خوی نوجوان متحول می‌شود. در این سن حساس نوجوان شما در حال گسترش خواسته‌های خود است. خواسته‌هایی که تا آن سن و در کودکی معنایی نداشتند؛ اما حالا رنگ و بوی تازه‌ای به خود گرفتند. به علاوه این حس که نوجوان مسئول زندگی خودش است و باید برای جهت‌گیری فکری خود دست‌به کار شود در سن بلوغ خود را نشان می‌دهد. بنابراین والدینی که درک صحیحی از این تغییرات پنهان ندارند در مسیر برقراری ارتباط دوستانه با نوجوانان شکست می‌خورند.

این معضل بهانه‌ای شد تا آموزش امروز دانشگاه زندگی را به معرفی مهارت‌هایی برای بهبود ارتباط والدین و نوجوانان اختصاص دهیم. همراه ما باشید.

3 راه برای برقراری ارتباط دوستانه با نوجوانان و صمیمی‌تر شدن با آن‌ها

عصر ما، عصر ارتباط است. ارتباط موثر با دیگران نقش موثری در پیشبرد اهداف ما دارد. یک ارتباط خوب و تاثیرگذار می‌تواند موفقیت‌های فراوانی را در زمینه‌های خانوادگی، شغلی و اجتماعی برای‌مان به ارمغان آورد؛ خصوصا در زمینه تربیت فرزندان و رشد و تعالی آن‌ها. اما اگر قرار باشد این ارتباط دوستانه و به دور از چالش‌ها و مشکلات متداول باشد لازم است از راه‌های زیر وارد شوید:

با محبت بین اختلاف‌های خود با نوجوانتان پل برقرار کنید

دو هدف معمول نوجوانان کسب استقلال و فردیت است. مفهوم این فردیت زمانی آشکار می‌شود که اختلافات دوران کودکی و کنونی نوجوان با هم به خوبی بررسی و مورد ارزیابی قرار گیرد. وقتی که والدین با علایق نوجوانان رو به رو می‌شوند، خصوصا علایقی که برای پدر و مادر غریب هستند و شاید مورد قبول آن‌ها نیستند، ممکن است به انکار و نادیده گرفتن آن‌ها بپردازند. اما بر خلاف این واقعیت، والدینی که به دنبال برقراری ارتباط دوستانه با نوجوانان هستند سعی دارند بین این اختلافات با محبت و علاقه‌ای که بین خودشان و فرزندشان جاری است پل ایجاد کنند. به این شکل که شنونده خوبی برای شرح علایق فرزند خود می‌شوند و نظیر یک معلم باحوصله به یادگیری آن چه که نوجوان در آن تجربه‌ای ندارد می‌پردازند.

این پل ارتباطی می‌تواند چند جمله ساده اما پرمحبت باشد؛ مثلا:

• می‌توانی به من کمک کنی درباره بازی‌های کامپیوتری بدانم؟
• می‌توانی دوستانت و نوع فکر آن‌ها را به من معرفی کنی؟

اکنون این تمایزها که شاید به اختلاف بزرگی تبدیل شدند نه تنها وسیله ارتباطی شما و نوجوان می‌شوند، بلکه کمک می‌کنند که این حس صمیمت بین شما و فرزندتان تقویت شود. این شیوه گفتگو مثل گفتگو مربی و  دانش‌آموز است و فرزندتان حس مثبتی از این شیوه ارتباطی دارد. بنابراین همدلی بهتری برای گفتگو درباره اختلافات خواهد داشت.

با دید ارزیابی و آزمودن وارد گفتگو با نوجوان نشوید

سوتفاهم، اشتباهات و اعمال نادرست مواردی هستند که شکاف بین شما و نوجوان را عمیق‌تر از قبل می‌کنند. گاهی مواقعی که اختلاف شدیدی بین والدین و فرزندشان وجود دارد و نوجوان اتفاقا در شرایط ناامیدی و شکست قرار دارد، جملاتی که با دید ارزیابی، آزمودن و پیش‌بینی کردن بیان می‌شوند می‌توانند نقش مخربی داشته باشند. مثلا اگر در چنین شرایطی والدین جمله ” به کارهایت ادامه بده و هیچ وقت دانشگاه نرو” را به زبان آوردند احتمالا همه چیز نتیجه عکس می‌دهد؛ چرا که شما با محکوم کردن آینده فرزند خود نه تنها باعث تشویق او نشده‌اید بلکه به شعله اختلافات بین خود و فرزندتان دامن زده‌اید.

از پرداختن به حاشیه‌ها بپرهیزید

موقعیت‌ها و موارد متعددی وجود دارند که والدین حین گفتگو با فرزند خود می‌توانند به عنوان نگرانی‌هایشان مطرح کنند. مثلا اگر حین گفتگو درباره یک موضوع خاص که باعث ناامیدی فرزندتان شده با او از رفتار بی‌پروا و بی‌مسئولیتی او سخن بگویید احتمالا فقط ارتباط دیوار تدافعی نوجوان را نسبت به خودتان بلندتر کرده‌اید.